Skoki rozwojowe – kiedy się spodziewać

     Dziecko w tym czasie opanowuje umiejętność unoszenia głowy, dotykania i trzymania przedmiotów, machania rękami i kopania, skupiania uwagi na twarzach i ludziach. Interesuje się zwłaszcza tym, co świeci i mruga, podejmuje próby chwytania.

     Etap niuansów – właściwy dla 11-12 tygodnia życia.
     Trzeci skok rozwojowy oznacza, że dziecko dojrzało na tyle, by być w stanie rozróżniać detale, drobnostki, które do tej pory były niezauważalne lub traktowane jak jednakowe z podobnymi. To już nie tylko właściwa dla drugiego etapu umiejętność odróżnienia dźwięku odkurzacza od pozytywki, ale także jednej melodii od drugiej. Niemowlę w tym okresie zwraca uwagę na barwę i natężenie głosu, słyszy wyraźną różnicę między głosem mamy i taty, a nawet mamy i innej kobiety. Wychwytuje również odmienność różnych barw głosu tej samej osoby, zależnych od nastroju czy samopoczucia. Na tym etapie dziecko zaczyna panować nad swoimi ruchami, ma świadomość, że od niego zależy, co zrobią jego nogi i ręce. Wyciąga więc je, kiedy coś je zainteresuje, kiedy chce dotknąć, obejrzeć, poznać.

     Okres trzeciego skoku to czas, kiedy dziecko dojrzało do poznawania otoczenia przez smakowanie, chwytania przedmiotów obiema rękami. To czas poruszania się przy pomocy wykopów i odpychania się nogami, zabaw własnym głosem i zmienianiem jego natężenia, tonu, a także ćwiczeń ust, języka i zabaw ze śliną. Niemowlę przeżywające trzeci skok, potrafi już wodzić wzrokiem i obracać głowę w kierunku, z którego dobiega dźwięk czy śledząc ruch zabawki.

     Etap wydarzeń – pojawia się między 14 a 19 tygodniem życia. Okres ten może być, jak widać, znacznie dłuższy niż dotychczasowe skoki.
     Gdy następuje czwarty skok rozwojowy, dziecko jest już niemal w połowie drogi od noworodka do chodzącego małego dziecka. W związku z tym przyswaja więcej, nabywa więcej i bardziej skomplikowanych umiejętności, a jednocześnie jest jeszcze na tyle niedojrzałe emocjonalnie, że czuje się z tym wszystkim niepewne. Uważa się, że jest to pierwszy z trudniejszych skoków, bo dziecko w tym wieku jest o wiele bardziej świadome otoczenia i zachodzących w nim zmian. Wymaga stabilności i poczucia bezpieczeństwa, jakie dają mu rytuały i znane schematy, natomiast nowy, dojrzalszy sposób pojmowania świata wprowadza zamieszanie w uporządkowane życie malucha. Jest to również etap, w którym niemowlę potrafi już skutecznie dopominać się określonych zachowań ze strony dorosłych, a także reagować emocjami adekwatnymi do sytuacji. Jest radosne, pogodne podczas zabawy czy kiedy mama trzyma je na rękach. Płacze i złości się, kiedy się boi, jest głodne lub śpiące. Zaczyna zdawać sobie sprawę z konsekwencji prostych czynów, jak np. pojawienie się rodzica w reakcji na płacz dziecka, włączenie się melodii w zabawce po naciśnięciu czy kopnięciu właściwego miejsca, obrót na bok na skutek właściwego ruchu rąk i tułowia. Zapamiętuje te zależności i potrafi je wykorzystywać zależnie od woli.

[smartads]
     W czasie właściwym dla czwartego skoku rozwojowego dziecko potrafi już nie tylko wyciągnąć rękę do zabawki w zasięgu wzroku, ale wyciągać je w odpowiedzi na podanie mu jej (w geście „daj”), odwraca głowę, słysząc swoje imię i ma świadomość, że ktoś zwraca się do niego, a także bawi się swoim głosem łącząc dźwięki w sylaby. Potrafi wykonywać obroty na brzuch i z powrotem, podejmuje próby przemieszczania się na czworaka, przekłada zabawki z jednej ręki do drugiej, uparcie ćwiczy swoje mięśnie, podnosząc się na wyprostowanych rękach, unosząc tułów itd.

     Etap relacji i lęku separacyjnego – trwa około miesiąca, od 22 do 26 tygodnia życia dziecka.