OK., gdzie zatem jest ten seks? Bo chyba nie w Gumisiach? I dlaczego rzucam kamieniami w rodziców? Dzieci kilkuletnie, czy nawet młodsze nastolatki nie robią zakupów same. Ze starszymi nastolatkami różnie to już bywa. Jednak pozostańmy przy dzieciakach z przedszkola i podstawówki. Takie dziecko nie leci samo do sklepu i nie kupuje samodzielnie lalek i spódniczek. A to by wiele wyjaśniało. To jednak rodzice zaopatrują dzieci w przedmioty, które skazują je na przedwczesną seksualizację, to oni pozwalają maluchom oglądać niewłaściwe bajki, kanały, słuchać nieodpowiedniej muzyki, naśladować nieodpowiednich idoli. 17-letnia wówczas Miley Cyrus, idolka małych dziewczynek, znana jako Hannah Montana, w sesji dla Elle
Rodzice (głównie mamy) kupują swoim córeczkom lakiery do paznokci, perfumy, kosmetyki do makijażu, buciki na obcasach, staniki, spódniczki ledwie zasłaniające pupę, topy odsłaniające pępek, ubrania i dodatki wybijane ćwiekami, co ma swój pierwowzór w kulturze BSDM, ubrania z wyzywającymi nadrukami, napisami nawiązującymi do seksu. Dziewczynki do woli bawią się lalkami Bratz, Monster High. Ich idolami są takie postaci jak Doda, Miley Cyrus, Katy Perry, Justin Timberlake, Taylor Momsen, z którymi wszystko jest w porządku, dopóki nie stają się wzorami do naśladowania dla 10-latki. Czy rodziców interesuje, kto inspiruje ich dzieci? Czy interesuje ich to, że inspiruje je ktoś, kto promuje wulgarne zachowania, wyzywające stroje i seks w każdej postaci? Lalki Monster High od Mattel, popularne wśród dzieci
Przedwczesna i nadmierna seksualizacja uprzedmiatawia nasze dzieci. Dziewczynki wyglądające jak ulicznice, jeszcze nie wiedzą czemu, ale już kołyszą biodrami, jeszcze nie wiedzą po co, ale już wypinają klatkę piersiową, tańczą jak Pussycat Dolls. Na szczęście, sądząc po oburzeniu opinii publicznej teledyskiem do piosenki O.M.G. dwunastoletniej wtedy Jenny Rose, są ludzie, którzy nie godzą się na to, by małe dziewczynki epatowały seksem. Może przyjdzie czas, że i rodzice własnych dzieci dojrzeją do tego, by się na to nie godzić.
To wszystko prawda i zgadzam się.
Jednak dopóki będą chętni do zakupu, dopóty ta część rynku będzie się rozwijać – niestety.
A reklama nasycona wizualizacją owego seksualnego podejścia do dzieci wpływa przede wszystkim na rodziców, -często bardzo młodych (oczywiście nie na wszystkich).
W sumie, więc są to reklamy przeznaczone dla Rodziców, a nie dla ich dzieci, bo to Oni podejmują decyzję o wyborze i zakupie, a dziecko założy to, w czym gustuje rodzic.
Całe szczęście, że każdy może samodzielnie decydować o tym co wybierze, choć czasem wybór w sklepie nie jest oszałamiający.
W pewnym sensie się zgadzam… Ale z drugiej strony trochę to przesada. Lalki, zawsze były 🙂 A to, że ma piersi? Ja też mam. I mojej córce też urosną. Kwestia interpretacji i zabawy z dzieckiem, tłumaczenia i kontaktu. A nie tylko dania zabawki i posadzenia przed telewizorem.
Kurtka z ćwiekami, czy skórzana to moda. I może być naprawdę urocza i nie sugerować seksu. Nie każda dziewczynka musi chodzić w cukierkowych różach i kucykach pony/ hello kitty. Mnie się to nie podoba. Wolę, gdy dziecko wygląda jak mały dorosły. Elegancko (nie wyzywająco, bo samej mi daleko do tego stylu 😛 ), a nie słodko i kiczowato.
A ja zgodzę się tak pół, na pół. Już mówię dlaczego. Lalkami Barbie, które także emanowały seksem bawiło się wiele dziewczynek, niemal każda, a czy każda została dziw… no właśnie, chyba nie.
O ile jestem w stanie zrozumieć, że mała dziewczynka chce mieć pomalowane paznokcie i ładną fryzurę czy też własne perfumy, o tyle nie rozumiem cieni na oczach, fluidu na twarz, no chyba, że w zabawie, w modelkę, czy aktorkę, albo zakład kosmetyczny. Jednak dziecka na ulice tak umalowanego bym nie wypuścił. Rozumiem też mini odsłaniające uda, rozumiem legginsy i tunikę u dziewczynek. Jednak jeśli widzę nawet dorosłą kobietę co ma legginsy i krótką bluzkę, czy samą tunikę, czy mini na pół tyłka, to mnie to podnieca – w klubie, na striptizie, w domu, gdy jestem z własną kobietą. Jednak gdy widzę tak ubraną kobietę na ulicy to mnie to odrzuca, bo to nie jest strój na co dzień.
Tak więc ja bym nie przesadzał. Zabawki kształtują dzieciaka, ale przede wszystkim czynią to rodzice. Co do ubrań, moim zdaniem muszą być ładne, modne, albo dobrane tak by tematycznie pasowały. Nigdy nie pojmowałem jak dziewczyna może założyć legginsy i męską bluzę, a swojego czasu była taka moda, nawet dziewczynki po kilka lat były tak ubierane. Co do zabawek, dzieci bawią się tym co jest modne, były barbie, były pokemony, ben10, spiderman. Była przemoc, pieniądze i seks, od lat i będzie. Nie możemy dzieci przed tym chować, bo to ma miejsce, w takiej rzeczywistości żyją i muszą umieć się w niej poruszać. To już nie smurfy, nie kubuś puchatek, ani muminki – dla dzieci 4-10 lat to już nie są idole, dla 1-3 latka może jeszcze tak.
Czemu zgadzam się pół na pół. Bo ja nie widzę błędów wychowawczych w kupowaniu dodatków – zegarków, pasków, bransoletek, łańcuszków, kolczyków, pomadek bezbarwnych czy też lakierów do paznokci. Ćwieków też nie utożsamiałbym z BDSM – nie każdy kto nosi ćwieki, wie o takim perwersyjnym seksie, nie wie nawet o jego istnieniu. Mój syn ma bransoletę z ćwiekami – chciał, bo moja żona też podobną miała. Nosi ją do jednego ubrania, bo tylko do jednego jej pasuje. Mały do bransolety chciał jeszcze pasek z ćwiekami. I ja nie widzę w tym nic złego. Co tyczy się dzieci 12 lat – to już nastolatki, nic dziwnego, że pierwszy raz się malują, całują, nic dziwnego, że 14-16 latki już zaczynają uprawiać seks. Nie można zabraniać jawnie, można ostrzegać nauczać, mówić o antykoncepcji. Z dzieckiem nie jesteśmy 24 na dobę, nie może być zahukane, ono idzie do rówieśników, musi mieć z nimi wspólny język bo inaczej nie czułoby się szczęśliwe.
Mam jednak realny przykład, z życia wzięty. Dziewczyna, która była chłopczycą, chodziła w bluzach, jeździła na desce, uprawiała boks pierwszy raz seks uprawiała w wieku 14 lat i nie był to jednorazowy raz, była z tym chłopakiem długo, czynili to regularnie, nie zaszła w niechcianą ciąże, nie żałuje tego posunięcia. Dziś jest kobietą 20 letnią, ma męża, ubiera się kobieco, czasami tak, że przyciąga wzrok facetów na ulicy, innym razem skromnie, jeszcze innym jest w dresie. Znam też kobietę co zawsze była ubrana jak laleczka, od dzieciaka jak obiekt seksualny, bo matka ją tak szykowała. Dziewczyna swój pierwszy raz przeżyła po ślubie, z miłości. Tak więc to czym się bawimy, w jakim środowisku żyjemy, jak ubieramy, nawet to jak nas wychowują czasami nie waży na naszych losach, nie wróży kim będziemy w przyszłości. Dziecko to taki sam człowiek jak dorosły, tyle, że mniejszy. Niejeden dzieciak przeżył znacznie więcej niż kilku dorosłych razem wziętych, więcej widział, ma większe doświadczenie życiowe. Dzieci tak jak dorośli dokonują wyboru. My możemy ich nakierowywać, pomagać, karać, ale jakim torem pójdą przede wszystkim zależy od nich samych, to jest ich własny, osobisty wybór, poparty ich sposobem rozumowania, ich wartościami, ich poglądami, które mogą być zupełnie inne od naszych.
Ad. barbie. Odnoszę wrażenie, że lalka barbie jest pewną granicą. Ona i tak była, jak piszesz, ociekająca seksem. Co, jeśli zrobimy coś bardziej wyzywającego niż barbie? Według mnie osiągniemy coś, co jest przegięciem.
Trochę chybione są przykłady z życia, które podałeś. Mój tekst dotyczy współczesnych dzieci, nie tych, które kiedyś były jakieś, a teraz są dorosłe. Seksualizacja dzieci to współczesny wynalazek.
Nie piszę również o nastolatkach, które się malują. Mam na myśli dziewczynki, które mają 6-7 lat i domagają się biustonoszy, mam na myśli dziewczynki ośmioletnie, które inspirowane np. modą na lalki monster high malują się, chcą nosić mini. Mam na myśli przedszkolaki, które „od święta” stukają obcasami i czują się jak Doda.
I masz rację, że to rodzice kształtują dzieci, a nie zabawki. Ale to rodzice te zabawki kupują. To rodzice pozwalają swoim 12-letnim córkom wyjść na ulicę wyglądając jak ulicznica.
Oczywiście, nie możemy być ze swoimi dziećmi non stop i chronić ich przed wszystkim. Ale dla mnie niedopuszczalne jest wystawianie dzieci na wpływ seksualizacji, uleganie zachciankom dzieci, podyktowanym reklamami, modami i normami dyktowanymi przez media.
Jak patrzę na swoich synów, nie widzę problemu. Ale gdy widzę dziewczynę, która popiernicza do szkoły w butach na obcasach, dodatkowo mając koślawe stopy i człapiąc jak kaczka, to już ten problem widzę. Widzę ten problem, gdy moi dorośli znajomi, faceci, nie wiedzą, co myśleć, gdy mijają na ulicy dziewczynki, których wiek trudno określić ze względu na wyzywający strój i kompletny makijaż. Widzę ten problem, słysząc, że głównym tematem trzynastolatek są diety.
Tak, zabawki, ciuchy, reklamy, bajki nie są głównym problemem. Głównym problemem są rodzice, którzy nie widzą problemu.
To wszystko prawda i zgadzam się.
Jednak dopóki będą chętni do zakupu, dopóty ta część rynku będzie się rozwijać – niestety.
A reklama nasycona wizualizacją owego seksualnego podejścia do dzieci wpływa przede wszystkim na rodziców, -często bardzo młodych (oczywiście nie na wszystkich).
W sumie, więc są to reklamy przeznaczone dla Rodziców, a nie dla ich dzieci, bo to Oni podejmują decyzję o wyborze i zakupie, a dziecko założy to, w czym gustuje rodzic.
Całe szczęście, że każdy może samodzielnie decydować o tym co wybierze, choć czasem wybór w sklepie nie jest oszałamiający.
W pewnym sensie się zgadzam… Ale z drugiej strony trochę to przesada. Lalki, zawsze były 🙂 A to, że ma piersi? Ja też mam. I mojej córce też urosną. Kwestia interpretacji i zabawy z dzieckiem, tłumaczenia i kontaktu. A nie tylko dania zabawki i posadzenia przed telewizorem.
Kurtka z ćwiekami, czy skórzana to moda. I może być naprawdę urocza i nie sugerować seksu. Nie każda dziewczynka musi chodzić w cukierkowych różach i kucykach pony/ hello kitty. Mnie się to nie podoba. Wolę, gdy dziecko wygląda jak mały dorosły. Elegancko (nie wyzywająco, bo samej mi daleko do tego stylu 😛 ), a nie słodko i kiczowato.
Nigdzie nie napisałam, że lalki z biustem to coś złego 🙂
A ja zgodzę się tak pół, na pół. Już mówię dlaczego. Lalkami Barbie, które także emanowały seksem bawiło się wiele dziewczynek, niemal każda, a czy każda została dziw… no właśnie, chyba nie.
O ile jestem w stanie zrozumieć, że mała dziewczynka chce mieć pomalowane paznokcie i ładną fryzurę czy też własne perfumy, o tyle nie rozumiem cieni na oczach, fluidu na twarz, no chyba, że w zabawie, w modelkę, czy aktorkę, albo zakład kosmetyczny. Jednak dziecka na ulice tak umalowanego bym nie wypuścił. Rozumiem też mini odsłaniające uda, rozumiem legginsy i tunikę u dziewczynek. Jednak jeśli widzę nawet dorosłą kobietę co ma legginsy i krótką bluzkę, czy samą tunikę, czy mini na pół tyłka, to mnie to podnieca – w klubie, na striptizie, w domu, gdy jestem z własną kobietą. Jednak gdy widzę tak ubraną kobietę na ulicy to mnie to odrzuca, bo to nie jest strój na co dzień.
Tak więc ja bym nie przesadzał. Zabawki kształtują dzieciaka, ale przede wszystkim czynią to rodzice. Co do ubrań, moim zdaniem muszą być ładne, modne, albo dobrane tak by tematycznie pasowały. Nigdy nie pojmowałem jak dziewczyna może założyć legginsy i męską bluzę, a swojego czasu była taka moda, nawet dziewczynki po kilka lat były tak ubierane. Co do zabawek, dzieci bawią się tym co jest modne, były barbie, były pokemony, ben10, spiderman. Była przemoc, pieniądze i seks, od lat i będzie. Nie możemy dzieci przed tym chować, bo to ma miejsce, w takiej rzeczywistości żyją i muszą umieć się w niej poruszać. To już nie smurfy, nie kubuś puchatek, ani muminki – dla dzieci 4-10 lat to już nie są idole, dla 1-3 latka może jeszcze tak.
Czemu zgadzam się pół na pół. Bo ja nie widzę błędów wychowawczych w kupowaniu dodatków – zegarków, pasków, bransoletek, łańcuszków, kolczyków, pomadek bezbarwnych czy też lakierów do paznokci. Ćwieków też nie utożsamiałbym z BDSM – nie każdy kto nosi ćwieki, wie o takim perwersyjnym seksie, nie wie nawet o jego istnieniu. Mój syn ma bransoletę z ćwiekami – chciał, bo moja żona też podobną miała. Nosi ją do jednego ubrania, bo tylko do jednego jej pasuje. Mały do bransolety chciał jeszcze pasek z ćwiekami. I ja nie widzę w tym nic złego. Co tyczy się dzieci 12 lat – to już nastolatki, nic dziwnego, że pierwszy raz się malują, całują, nic dziwnego, że 14-16 latki już zaczynają uprawiać seks. Nie można zabraniać jawnie, można ostrzegać nauczać, mówić o antykoncepcji. Z dzieckiem nie jesteśmy 24 na dobę, nie może być zahukane, ono idzie do rówieśników, musi mieć z nimi wspólny język bo inaczej nie czułoby się szczęśliwe.
Mam jednak realny przykład, z życia wzięty. Dziewczyna, która była chłopczycą, chodziła w bluzach, jeździła na desce, uprawiała boks pierwszy raz seks uprawiała w wieku 14 lat i nie był to jednorazowy raz, była z tym chłopakiem długo, czynili to regularnie, nie zaszła w niechcianą ciąże, nie żałuje tego posunięcia. Dziś jest kobietą 20 letnią, ma męża, ubiera się kobieco, czasami tak, że przyciąga wzrok facetów na ulicy, innym razem skromnie, jeszcze innym jest w dresie. Znam też kobietę co zawsze była ubrana jak laleczka, od dzieciaka jak obiekt seksualny, bo matka ją tak szykowała. Dziewczyna swój pierwszy raz przeżyła po ślubie, z miłości. Tak więc to czym się bawimy, w jakim środowisku żyjemy, jak ubieramy, nawet to jak nas wychowują czasami nie waży na naszych losach, nie wróży kim będziemy w przyszłości. Dziecko to taki sam człowiek jak dorosły, tyle, że mniejszy. Niejeden dzieciak przeżył znacznie więcej niż kilku dorosłych razem wziętych, więcej widział, ma większe doświadczenie życiowe. Dzieci tak jak dorośli dokonują wyboru. My możemy ich nakierowywać, pomagać, karać, ale jakim torem pójdą przede wszystkim zależy od nich samych, to jest ich własny, osobisty wybór, poparty ich sposobem rozumowania, ich wartościami, ich poglądami, które mogą być zupełnie inne od naszych.
Ad. barbie. Odnoszę wrażenie, że lalka barbie jest pewną granicą. Ona i tak była, jak piszesz, ociekająca seksem. Co, jeśli zrobimy coś bardziej wyzywającego niż barbie? Według mnie osiągniemy coś, co jest przegięciem.
Trochę chybione są przykłady z życia, które podałeś. Mój tekst dotyczy współczesnych dzieci, nie tych, które kiedyś były jakieś, a teraz są dorosłe. Seksualizacja dzieci to współczesny wynalazek.
Nie piszę również o nastolatkach, które się malują. Mam na myśli dziewczynki, które mają 6-7 lat i domagają się biustonoszy, mam na myśli dziewczynki ośmioletnie, które inspirowane np. modą na lalki monster high malują się, chcą nosić mini. Mam na myśli przedszkolaki, które „od święta” stukają obcasami i czują się jak Doda.
I masz rację, że to rodzice kształtują dzieci, a nie zabawki. Ale to rodzice te zabawki kupują. To rodzice pozwalają swoim 12-letnim córkom wyjść na ulicę wyglądając jak ulicznica.
Oczywiście, nie możemy być ze swoimi dziećmi non stop i chronić ich przed wszystkim. Ale dla mnie niedopuszczalne jest wystawianie dzieci na wpływ seksualizacji, uleganie zachciankom dzieci, podyktowanym reklamami, modami i normami dyktowanymi przez media.
Jak patrzę na swoich synów, nie widzę problemu. Ale gdy widzę dziewczynę, która popiernicza do szkoły w butach na obcasach, dodatkowo mając koślawe stopy i człapiąc jak kaczka, to już ten problem widzę. Widzę ten problem, gdy moi dorośli znajomi, faceci, nie wiedzą, co myśleć, gdy mijają na ulicy dziewczynki, których wiek trudno określić ze względu na wyzywający strój i kompletny makijaż. Widzę ten problem, słysząc, że głównym tematem trzynastolatek są diety.
Tak, zabawki, ciuchy, reklamy, bajki nie są głównym problemem. Głównym problemem są rodzice, którzy nie widzą problemu.