Ospa wietrzna

     Choroby zakaźne wieku dziecięcego wzbudzają ostatnimi czasy mnóstwo kontrowersji. Dzieje się tak za sprawą szczepień, co do których zdania są mocno podzielone i celowego zarażania dzieci po to, by w przyszłości nie miały problemów.
     Ogólnie uważa się, że ospę wietrzną, świnkę czy różyczkę dziecko powinno przejść stosunkowo wcześnie i tym samym uodpornić się na całe życie. Jak wiadomo, choroby te atakujące dorosłych niosą za sobą ryzyko poważnych konsekwencji, o wiele groźniejszych niż w przypadku chorującego dziecka.
     Ospa wietrzna jest chorobą wirusową, w związku z czym przebiega zazwyczaj z bardzo wysoką (39 – 40 st.) gorączką. Wywołuje ją Herpes virus varicellae, należący do tej samej rodziny, co wirus opryszczki. Ospa wietrzna jest chorobą o bardzo dużym stopniu zakaźności, dlatego należy spodziewać się zachorowania u dziecka uczęszczającego do żłobka czy przedszkola w czasie, gdy inne dziecko w grupie zachorowało oraz u rodzeństwa dziecka chorującego.
     Do zakażenia dochodzi poprzez kontakt z wypryskami na skórze chorego oraz drogą kropelkową. Przyjmuje się, że jeśli doszło do przeniesienia wirusa na drugiego człowieka, objawy powinny wystąpić po około 2 tygodniach, choć czas wylęgania się choroby oscyluje między 10 a 21 dniami. Chory może zarażać jeszcze zanim pojawią się u niego widoczne objawy w postaci wyprysków na skórze i zaraża dopóki wypryski zupełnie nie zaschną (największa ilość wirusa znajduje się w surowicy wewnątrz wykwitu, dlatego dopóki wykwit jest „mokry”, wirus się rozprzestrzenia). Największą zachorowalność na ospę wietrzną odnotowuje się u dzieci do 9 roku życia.

[smartads]
     Początek choroby cechuje pojawienie się wysokiej gorączki (choć czasem zdarza się, że chory ma jedynie stan podgorączkowy, w granicach 37 – 38 st.), złego samopoczucia i bólu głowy. Bardzo często ospa mylona jest wówczas z grypą. Około 1 – 3 dni później na skórze pojawiają się czerwone, niewielkie plamki. Zmiany skórne przy ospie wietrznej ulegają z biegiem czasu przekształceniu. Plamki więc stają się grudkami, te z kolei pęcherzykami, pęcherzyki – krostami, które po całkowitym wysuszeniu stają się strupami. Zmiana obrazu wysypki trwa około 6 – 7 dni, jednak należy brać pod uwagę fakt, że ospę wietrzną charakteryzują tzw. rzuty wykwitów, w związku z czym na ciele jednocześnie pojawić się mogą zarówno pęcherzyki będące 3 stadium pierwszego rzutu, jak i plamki z drugiego. Zmiany skórne najczęściej i w największych ilościach zajmują tułów chorego, znacznie mniej ich na twarzy, rękach i nogach, zazwyczaj nie pojawiają się na dłoniach i stopach, sporadycznie obejmują błony śluzowe.

     Leczenie ospy wietrznej u dzieci opiera się głównie o zbijanie temperatury do bezpiecznego poziomu 37-38 st. (nie powinno się zbijać jej zupełnie, gdyż podwyższona temperatura stymuluje układ odpornościowy do walki z wirusem), zapewnienie dziecku spokoju i odpoczynku, najlepiej w łóżku. Do niedawna bardzo często stosowało się proszki, maści i płyny na wykwity, leki miały na celu przyspieszenie wysuszania i łagodzenie ewentualnego świądu. Dziś odchodzi się od tego sposobu. Lekarze zdecydowanie częściej niż pudry i płyny zalecają odkażanie skóry np. podczas kąpieli w nadmanganianie potasu, siemieniu lnianym czy roztworze sodowym oraz smarowanie zmian na skórze fioletem gencjanowym. Jest to słuszne zarówno pod względem walki z wirusem ospy, jak i profilaktyki przeciw zakażeniu bakterią. Świąd zaś łagodzi się lekami przeciwhistaminowymi (czyli hamującymi zwiększenie wydzielania histaminy w reakcji na stan zapalny).