Gdy zakrzepica przebiega bezobjawowo, staje się o wiele trudniejsza do zdiagnozowania, a co za tym idzie – do leczenia. Nie zmienia to jednak faktu, że około połowa zachorowań daje objawy, które odpowiednio zinterpretowane, a następnie potwierdzone wynikami badań, dają taką możliwość. Objawy zakrzepicy powinny wywołać natychmiastową reakcję zwłaszcza u osób z grupy ryzyka, niemniej jednak ważne są tak naprawdę dla każdego.
Uwagę powinny zwrócić zasinienie, zaczerwienienie skóry, wrażliwość bólowa na dotyk, ból pomimo, czy w czasie odpoczynku, obrzęk (czasem wyglądający jak pogrubienie), poszerzenie żył widocznych, podwyższona temperatura, ból łydki w czasie chodzenia lub podczas zginania stopy, zwiększona ciepłota kończyny, duszności i bóle w klatce piersiowej. W przypadku bolesnego obrzęku białego – skóra nabiera białego koloru, w siniczym chory odczuwa ból o bardzo dużym nasileniu, także gdy odpoczywa, skóra (najczęściej stopy) staje się sina, a z czasem czernieje (w wyniku rozwoju martwicy).
[smartads]
Zakrzepica jest groźna już sama w sobie, dodatkowo jednak stwarza ryzyko w przypadku oddzielenia się skrzepu, który niesiony jest wówczas z krwią do serca, następnie zaś do tętnicy płucnej, co zawsze kończy się natychmiastową śmiercią w związku z jej zatorem.
Ciąża i połóg to czas szczególny w kontekście ZŻG, jest to bowiem jedno z najczęściej występujących powikłań tych stanów. Powinny to być zatem okresy, w którym szczególnie uważa się na ewentualne zachorowanie. Utrudnieniem jest fakt, że standardowe objawy choroby, często pokrywają się z tymi typowymi dla okresu ciąży (ból w klatce piersiowej, bóle kończyn, duszności, obrzęki), co często staje się problematyczne dla rozpoznania. Samo badanie w kierunku zakrzepicy również może być niemiarodajne z powodu ucisku powiększającej się macicy na żyły biodrowe. W związku z okolicznościami utrudniającymi diagnozę, ogromną rolę odgrywa świadomość zagrożenia oraz zgłaszanie wszelkich objawów lekarzowi. Aby zakrzepica w okresie ciąży nie stała się przyczyną poważnych konsekwencji, musi być odpowiednio szybko zdiagnozowana i natychmiast leczona. Ciężarnym podaje się bezpieczne, bo nieprzenikające przez łożysko zastrzyki przeciwzakrzepowe, wstrzykiwane w brzuch. Sama choroba nie powoduje wystąpienia wskazań do określonego sposobu zakończenia ciąży. Lekarz podejmuje decyzję po przeanalizowaniu indywidualnej sytuacji pacjentki, przebiegu ciąży, postępu porodu, wyników badań i reakcji na leki. Poród jednak powinien być zaplanowany (również SN! – jest on wówczas planowo wywoływany) ponieważ wiąże się z odpowiednią weryfikacją podawanych leków.
Badania dowodzą, że poród przez cesarskie cięcie obarczony jest większym ryzykiem choroby zakrzepowej niż siłami natury, to dlatego tak ważne jest szybkie uruchomienie położnicy oraz odpowiednia farmakoterapia przeciwzakrzepowa.
Uwagę powinny zwrócić zasinienie, zaczerwienienie skóry, wrażliwość bólowa na dotyk, ból pomimo, czy w czasie odpoczynku, obrzęk (czasem wyglądający jak pogrubienie), poszerzenie żył widocznych, podwyższona temperatura, ból łydki w czasie chodzenia lub podczas zginania stopy, zwiększona ciepłota kończyny, duszności i bóle w klatce piersiowej. W przypadku bolesnego obrzęku białego – skóra nabiera białego koloru, w siniczym chory odczuwa ból o bardzo dużym nasileniu, także gdy odpoczywa, skóra (najczęściej stopy) staje się sina, a z czasem czernieje (w wyniku rozwoju martwicy).
[smartads]
Zakrzepica jest groźna już sama w sobie, dodatkowo jednak stwarza ryzyko w przypadku oddzielenia się skrzepu, który niesiony jest wówczas z krwią do serca, następnie zaś do tętnicy płucnej, co zawsze kończy się natychmiastową śmiercią w związku z jej zatorem.
Ciąża i połóg to czas szczególny w kontekście ZŻG, jest to bowiem jedno z najczęściej występujących powikłań tych stanów. Powinny to być zatem okresy, w którym szczególnie uważa się na ewentualne zachorowanie. Utrudnieniem jest fakt, że standardowe objawy choroby, często pokrywają się z tymi typowymi dla okresu ciąży (ból w klatce piersiowej, bóle kończyn, duszności, obrzęki), co często staje się problematyczne dla rozpoznania. Samo badanie w kierunku zakrzepicy również może być niemiarodajne z powodu ucisku powiększającej się macicy na żyły biodrowe. W związku z okolicznościami utrudniającymi diagnozę, ogromną rolę odgrywa świadomość zagrożenia oraz zgłaszanie wszelkich objawów lekarzowi. Aby zakrzepica w okresie ciąży nie stała się przyczyną poważnych konsekwencji, musi być odpowiednio szybko zdiagnozowana i natychmiast leczona. Ciężarnym podaje się bezpieczne, bo nieprzenikające przez łożysko zastrzyki przeciwzakrzepowe, wstrzykiwane w brzuch. Sama choroba nie powoduje wystąpienia wskazań do określonego sposobu zakończenia ciąży. Lekarz podejmuje decyzję po przeanalizowaniu indywidualnej sytuacji pacjentki, przebiegu ciąży, postępu porodu, wyników badań i reakcji na leki. Poród jednak powinien być zaplanowany (również SN! – jest on wówczas planowo wywoływany) ponieważ wiąże się z odpowiednią weryfikacją podawanych leków.
Badania dowodzą, że poród przez cesarskie cięcie obarczony jest większym ryzykiem choroby zakrzepowej niż siłami natury, to dlatego tak ważne jest szybkie uruchomienie położnicy oraz odpowiednia farmakoterapia przeciwzakrzepowa.