Zaleca się podawanie probiotyków. Preparaty probiotyczne zawierają przyjazne dla ludzkiego organizmu bakterie a zażywanie ich ma na celu uzupełnienie zubożałej w wyniku biegunki naturalnej flory bakteryjnej układu pokarmowego a także wsparcie w walce z patogennymi drobnoustrojami, które ową biegunkę wywołały. Zażywanie probiotyków przywraca równowagę mikroflory bakteryjnej, łagodzi przebieg biegunki i skraca czas jej trwania. Jednym z najczęściej zalecanych probiotyków dla dzieci jest Dicoflor30.
Lekarz może przepisać medykamenty, które pomogą złagodzić objawy biegunki. Często stosowane przy biegunkach są np. Smecta (należy zachować 2-godzinny odstęp między Smectą a innymi preparatami), Enterol, Nifuksyrazyd, Stoperan, węgiel leczniczy. Leków nie należy podawać dziecku na własną rękę. Trzeba uprzednio skonsultować się z lekarzem.
Gdy mamy do czynienia z niepowikłaną biegunką ostrą, której nie towarzyszy krew lub ropa w kale, nie ma potrzeby podawania antybiotyku, a nawet jest on niewskazany. Uciekać się do antybiotykoterapii należy wyłącznie w przypadku ciężkich biegunek ze wspomnianą ropą i krwią w kale, ze stwierdzonym w badaniu mikrobiologicznym zakażeniem bakteryjnym. Antybiotyk należy podawać na podstawie wykonanego antybiogramu.
Dieta przy biegunce powinna być lekkostrawna. Niemowlęta karmione piersią należy przystawiać jak najczęściej. Natomiast starsze dzieci i te, które karmione są mlekiem modyfikowanym, nie powinny w tym czasie dostawać mleka i jego przetworów. Dieta w okresie biegunki powinna mieć właściwości zapierające. Wskazane są gotowane jarzyny (ziemniak, marchewka), ryż, kleik ryżowy, w którym można „zaparzyć” tarte jabłko, banan lub jagody i podać po ostygnięciu, pieczone jabłko, kaszki na wodzie, kisiele, gotowane, rozdrobnione mięso. Należy unikać owoców i soków owocowych.
[smartads]
Należy jeszcze raz podkreślić, że szczególną wagę trzeba przyłożyć do nawadniania. Dzieci powinno się pilnować dodatkowo, ponieważ często nie upominają się o picie. A odwodnienie jest wskazaniem do hospitalizacji. Objawami odwodnienia, które możemy zaobserwować w warunkach domowych są m.in.: suche, spierzchnięte usta, zapadnięte, podkrążone oczy, podniesiona temperatura ciała, ubytek masy ciała, ból głowy, zmniejszone wydzielanie moczu, mocz o ciemnym zabarwieniu, zmniejszone wydzielanie potu, śliny, suchość w ustach, sztywniejący język aż do utrudnienia mowy, osłabienie, przelewanie się, bóle i kurcze mięśni, nieelastyczna skóra (po uszczypnięciu fałdu skórnego, nie wraca on od razu do stanu pierwotnego).
Jeśli dziecko odmawia przyjmowania płynów, nie należy czekać na objawy. Trzeba założyć, że odwodnienie przyjdzie i lepiej mu zapobiegać nawadnianiem dożylnym podczas hospitalizacji, niż czekać na objawy, które mogą zostawić spustoszenie w młodym organizmie.
Lekarz może przepisać medykamenty, które pomogą złagodzić objawy biegunki. Często stosowane przy biegunkach są np. Smecta (należy zachować 2-godzinny odstęp między Smectą a innymi preparatami), Enterol, Nifuksyrazyd, Stoperan, węgiel leczniczy. Leków nie należy podawać dziecku na własną rękę. Trzeba uprzednio skonsultować się z lekarzem.
Gdy mamy do czynienia z niepowikłaną biegunką ostrą, której nie towarzyszy krew lub ropa w kale, nie ma potrzeby podawania antybiotyku, a nawet jest on niewskazany. Uciekać się do antybiotykoterapii należy wyłącznie w przypadku ciężkich biegunek ze wspomnianą ropą i krwią w kale, ze stwierdzonym w badaniu mikrobiologicznym zakażeniem bakteryjnym. Antybiotyk należy podawać na podstawie wykonanego antybiogramu.
Dieta przy biegunce powinna być lekkostrawna. Niemowlęta karmione piersią należy przystawiać jak najczęściej. Natomiast starsze dzieci i te, które karmione są mlekiem modyfikowanym, nie powinny w tym czasie dostawać mleka i jego przetworów. Dieta w okresie biegunki powinna mieć właściwości zapierające. Wskazane są gotowane jarzyny (ziemniak, marchewka), ryż, kleik ryżowy, w którym można „zaparzyć” tarte jabłko, banan lub jagody i podać po ostygnięciu, pieczone jabłko, kaszki na wodzie, kisiele, gotowane, rozdrobnione mięso. Należy unikać owoców i soków owocowych.
[smartads]
Należy jeszcze raz podkreślić, że szczególną wagę trzeba przyłożyć do nawadniania. Dzieci powinno się pilnować dodatkowo, ponieważ często nie upominają się o picie. A odwodnienie jest wskazaniem do hospitalizacji. Objawami odwodnienia, które możemy zaobserwować w warunkach domowych są m.in.: suche, spierzchnięte usta, zapadnięte, podkrążone oczy, podniesiona temperatura ciała, ubytek masy ciała, ból głowy, zmniejszone wydzielanie moczu, mocz o ciemnym zabarwieniu, zmniejszone wydzielanie potu, śliny, suchość w ustach, sztywniejący język aż do utrudnienia mowy, osłabienie, przelewanie się, bóle i kurcze mięśni, nieelastyczna skóra (po uszczypnięciu fałdu skórnego, nie wraca on od razu do stanu pierwotnego).
Jeśli dziecko odmawia przyjmowania płynów, nie należy czekać na objawy. Trzeba założyć, że odwodnienie przyjdzie i lepiej mu zapobiegać nawadnianiem dożylnym podczas hospitalizacji, niż czekać na objawy, które mogą zostawić spustoszenie w młodym organizmie.
Małgorzata
Strony: 1 2