Pracowałam także z dziećmi, które np. nie płakały, tylko buczały, gdyż aby zablokować Moro dociskały język do podniebienia.
Sposobów radzenia sobie z tą sytuacją jest tak wiele, jak dzieci, które mają ten problem. Chodzi o to, aby właściwie odebrać sygnały płynące od dziecka, jego reakcje, bo wtedy można dobrać odpowiedni sposób pomocy. I nie walczyć ze WNM, ale zauważyć przerażone dziecko, które całym swoim ciałem woła o pomoc.
[smartads]
Jeśli nie ustawimy prawidłowo sekwencji rozwoju takiego dziecka ze WNM wynikającym z destabilizacji rozkładu napięcia, będzie ono rozwijać się, ale nietypowo. Będzie długo leżało bez ruchu, potem będzie długo bawiło się na podłodze, bardzo długo na plecach. Kładzenie na brzuchu będzie kończyło się napadami złości i płaczem, zabawa na macie edukacyjnej będzie polegała na szarpaniu zabawek, zjadaniu, wiszeniu na nich i siłowaniu się.
Długotrwały stan zablokowania ruchu powoduje, że niemowlę nie podlega już sekwencji wpływu prawidłowych odruchów i reakcji. Powoduje to, że nie może „przepracować” zadania, które dany odruch ma mu pokazać, utrwalić to, czego on uczy i wyjść spod jego wpływu, aby wejść w następną fazę, doznając radości rozwoju. Ponieważ dzieje się to na początku jego drogi rozwoju, zakleszcza się pod działaniem TOB-u, Moro, ATOS-u. Jego ciało pozostaje w tych wzorcach, a rozwijając się dalej ruchowo, niesie w swoją przyszłość te wzorce. A jeśli Maluch nie wyjdzie spod ich wpływu, stają się one jego przekleństwem, ograniczeniami na przyszłość. Będzie nerwowy, będzie wybuchał płaczem i trudno będzie go uspokoić. Potem, omijając czworakowanie, szybko wstanie na nogi i pójdzie w sposób niezgrabny, nieprawidłowy, będzie nieprawidłowo stawiał nogi, koślawił stopy, potykał się o własne kończyny, wpadał na drzewa, słupy. Będzie miał kłopoty z koordynacją. Będzie potrzebował zajęć z integracji sensorycznej. Będzie to rzutowało na budowanie postawy ciała, pracę oczu, sposób pisania, czytania, koncentrację uwagi, naukę, przetwarzanie danych, kontakty społeczne.
[smartads]
Rozwój to radość i szczęście, ograniczenia to niemożność bycia szczęśliwym. Niemożność, bo jego ciało jest ciągłym zaskoczeniem, ciągłą przeszkodą. Aby się rozwijać, trzeba światu zaufać, a to zaufanie zrodzi zrozumienie. Jeśli nie jesteśmy w stanie zaufać, zaczynamy kombinować, manipulować, zmuszać – np. rodziców aby nas nosili w taki, a nie inny sposób, kołysali w określonym tempie. Jeśli nie ufamy, blokujemy się, żeby nie zrobić tak, jak nam każą, jak na nas wymuszają. Zablokowanie nie daje wolności. Zablokowanie nie daje radości.
Pocieszające jest to, że jeśli prawidłowo odczytać sygnały od dziecka, zmienić radykalnie sposób postępowania i pokazać dziecku, że życie to cudowna zabawa z mamą i tatą, to po miesiącu dziecko nie ma żadnego wzmożonego napięcia. Bardzo niewiele jest dzieci, które potrzebują dłuższego czasu. Ale na pewno to nie są miesiące.
• TOB – Toniczny odruch błędnikowy – dla jego wyzwolenia decydujący jest układ głowy. Zgięcie głowy to silne zgięcie ciała, opadnięcie głowy do tyłu – silne odgięcie ciała do tyłu.
• ATOS asymetryczny toniczny odruch szyjny, inaczej zwany odruchem szpadzisty układ głowy do boku powoduje, że ciało układa się w literkę C. Działa jeszcze w macicy, po 4 miesiącu już go nie powinno być.
• Moro – odruch wyzwalany przez utratę równowagi, hałas, światło, ruch, zimno, zapachy powoduje szerokie rozrzucanie rąk/ niekoniecznie, czasem reakcja jest nietypowa na skutek różnych okoliczności np. porażenia splotu barkowego. Wyzwalane są do mózgu hormony stresu.
Sposobów radzenia sobie z tą sytuacją jest tak wiele, jak dzieci, które mają ten problem. Chodzi o to, aby właściwie odebrać sygnały płynące od dziecka, jego reakcje, bo wtedy można dobrać odpowiedni sposób pomocy. I nie walczyć ze WNM, ale zauważyć przerażone dziecko, które całym swoim ciałem woła o pomoc.
[smartads]
Jeśli nie ustawimy prawidłowo sekwencji rozwoju takiego dziecka ze WNM wynikającym z destabilizacji rozkładu napięcia, będzie ono rozwijać się, ale nietypowo. Będzie długo leżało bez ruchu, potem będzie długo bawiło się na podłodze, bardzo długo na plecach. Kładzenie na brzuchu będzie kończyło się napadami złości i płaczem, zabawa na macie edukacyjnej będzie polegała na szarpaniu zabawek, zjadaniu, wiszeniu na nich i siłowaniu się.
Długotrwały stan zablokowania ruchu powoduje, że niemowlę nie podlega już sekwencji wpływu prawidłowych odruchów i reakcji. Powoduje to, że nie może „przepracować” zadania, które dany odruch ma mu pokazać, utrwalić to, czego on uczy i wyjść spod jego wpływu, aby wejść w następną fazę, doznając radości rozwoju. Ponieważ dzieje się to na początku jego drogi rozwoju, zakleszcza się pod działaniem TOB-u, Moro, ATOS-u. Jego ciało pozostaje w tych wzorcach, a rozwijając się dalej ruchowo, niesie w swoją przyszłość te wzorce. A jeśli Maluch nie wyjdzie spod ich wpływu, stają się one jego przekleństwem, ograniczeniami na przyszłość. Będzie nerwowy, będzie wybuchał płaczem i trudno będzie go uspokoić. Potem, omijając czworakowanie, szybko wstanie na nogi i pójdzie w sposób niezgrabny, nieprawidłowy, będzie nieprawidłowo stawiał nogi, koślawił stopy, potykał się o własne kończyny, wpadał na drzewa, słupy. Będzie miał kłopoty z koordynacją. Będzie potrzebował zajęć z integracji sensorycznej. Będzie to rzutowało na budowanie postawy ciała, pracę oczu, sposób pisania, czytania, koncentrację uwagi, naukę, przetwarzanie danych, kontakty społeczne.
[smartads]
Rozwój to radość i szczęście, ograniczenia to niemożność bycia szczęśliwym. Niemożność, bo jego ciało jest ciągłym zaskoczeniem, ciągłą przeszkodą. Aby się rozwijać, trzeba światu zaufać, a to zaufanie zrodzi zrozumienie. Jeśli nie jesteśmy w stanie zaufać, zaczynamy kombinować, manipulować, zmuszać – np. rodziców aby nas nosili w taki, a nie inny sposób, kołysali w określonym tempie. Jeśli nie ufamy, blokujemy się, żeby nie zrobić tak, jak nam każą, jak na nas wymuszają. Zablokowanie nie daje wolności. Zablokowanie nie daje radości.
Pocieszające jest to, że jeśli prawidłowo odczytać sygnały od dziecka, zmienić radykalnie sposób postępowania i pokazać dziecku, że życie to cudowna zabawa z mamą i tatą, to po miesiącu dziecko nie ma żadnego wzmożonego napięcia. Bardzo niewiele jest dzieci, które potrzebują dłuższego czasu. Ale na pewno to nie są miesiące.
• TOB – Toniczny odruch błędnikowy – dla jego wyzwolenia decydujący jest układ głowy. Zgięcie głowy to silne zgięcie ciała, opadnięcie głowy do tyłu – silne odgięcie ciała do tyłu.
• ATOS asymetryczny toniczny odruch szyjny, inaczej zwany odruchem szpadzisty układ głowy do boku powoduje, że ciało układa się w literkę C. Działa jeszcze w macicy, po 4 miesiącu już go nie powinno być.
• Moro – odruch wyzwalany przez utratę równowagi, hałas, światło, ruch, zimno, zapachy powoduje szerokie rozrzucanie rąk/ niekoniecznie, czasem reakcja jest nietypowa na skutek różnych okoliczności np. porażenia splotu barkowego. Wyzwalane są do mózgu hormony stresu.
Elżbieta Szeliga
fizjoterapeuta NDT-Bobath