Grupa terapeutyczna jednoczy dzieci w różnym wieku, z różnymi problemami i na różnym poziomie leczenia. Dzięki temu każde dziecko pracuje nad sobą, pokonuje własne trudności, nie współzawodnicząc z innymi. Wszystkie te dzieci jednak mają stwierdzone minimalne uszkodzenie mózgu zakłócające rozwój procesów integracyjnych. Źródłem zaburzeń w funkcjonowaniu dziecka w środowisku są dyskretne uszkodzenia strukturalne, dysfunkcje w obrębie Ośrodkowego Układu Nerwowego.
Przy mikrozaburzeniach mózgu terapia odruchowa nie przynosi spodziewanych efektów. Dziecko musi widzieć sens tego, co robi, ruch musi być celowy.
Każdy człowiek odczuwa potrzebę działania, potrzebę ruchu. Świadomość ciała, identyfikacja własnego ciała oraz jego granic pojawia się wówczas, gdy istnieje możliwość planowania ruchu oraz poruszania nim w określonym celu. Prowadzi to do lepszego posługiwania się pamięcią, rozumowaniem, mową. Dodatkowo niezbędne jest zasilanie stymulacją czuciową, poznawczą, somatognostyczną, emocjonalną i motywacyjną.
W terapii psychomotorycznej poprzez aktywność ruchową wywieramy wpływ na funkcje umysłowe. Nie działamy bezpośrednio na zaburzenie. Wyzwalamy pożądane efekty poprzez aktywizację wszystkich obszarów mózgu. W terapii psychomotorycznej stosowany jest stały zestaw ćwiczeń z zakresu małej i dużej motoryki oraz masaż, rozumiany jako stymulacja dotykowa. Ćwiczenia są dobierane indywidualnie, ich stopień trudności do wieku, możliwości i dojrzałości dziecka. Wszystkie ćwiczenia są sprzężone z mową, aby mogły się wzajemnie stymulować.
W skład ramowego programu zajęć psychomotoryki wchodzą tzw. aplikacje. Są one dostosowane do indywidualnych trudności dziecka, zwłaszcza w nauce czytania, poprawnego pisania oraz obniżonego poziomu graficznego pisma (nieprawidłowy chwyt narzędzia pisarskiego, wzmożone napięcie mięśniowe ręki piszącej, odwrotny kierunek kreślenia, nieprawidłowa postawa podczas pisania, zwolnione tempo pisania). Szybka kompensacja tych trudności ma bardzo duży wpływ na motywację dziecka do dalszej pracy, co gwarantuje osiągnięcie sukcesu.
[smartads]
Terapia psychomotoryczna jest stosowana z wielkim powodzeniem i przynosi zadziwiające efekty, zauważalne przez rodzinę i środowisko. Zostają one również stwierdzone w kontrolnym badaniu neurologicznym na zakończenie terapii, po stosunkowo krótkim czasie (3-4 miesiące). Wyjątkowo spektakularne efekty stwierdzono u dzieci z opóźnionym rozwojem mowy, również u takich, u których długotrwała terapia logopedyczna nie przynosiła zamierzonego efektu. Dlatego terapia psychomotoryczna zasługuje na popularyzację, szczególnie wśród dzieci przedszkolnych. Jeśli dziecko ma trudności na jakiejś płaszczyźnie to podstawa, na której bazuje w rozwoju następnych umiejętności będzie zaburzona, a wówczas pojawią się zaburzenia emocjonalne oraz utrudnione będzie nabywanie nowych umiejętności. Odpowiednio wczesna interwencja zapobiegałaby nieuchronnym, narastającym trudnościom.
Przy mikrozaburzeniach mózgu terapia odruchowa nie przynosi spodziewanych efektów. Dziecko musi widzieć sens tego, co robi, ruch musi być celowy.
Każdy człowiek odczuwa potrzebę działania, potrzebę ruchu. Świadomość ciała, identyfikacja własnego ciała oraz jego granic pojawia się wówczas, gdy istnieje możliwość planowania ruchu oraz poruszania nim w określonym celu. Prowadzi to do lepszego posługiwania się pamięcią, rozumowaniem, mową. Dodatkowo niezbędne jest zasilanie stymulacją czuciową, poznawczą, somatognostyczną, emocjonalną i motywacyjną.
W terapii psychomotorycznej poprzez aktywność ruchową wywieramy wpływ na funkcje umysłowe. Nie działamy bezpośrednio na zaburzenie. Wyzwalamy pożądane efekty poprzez aktywizację wszystkich obszarów mózgu. W terapii psychomotorycznej stosowany jest stały zestaw ćwiczeń z zakresu małej i dużej motoryki oraz masaż, rozumiany jako stymulacja dotykowa. Ćwiczenia są dobierane indywidualnie, ich stopień trudności do wieku, możliwości i dojrzałości dziecka. Wszystkie ćwiczenia są sprzężone z mową, aby mogły się wzajemnie stymulować.
W skład ramowego programu zajęć psychomotoryki wchodzą tzw. aplikacje. Są one dostosowane do indywidualnych trudności dziecka, zwłaszcza w nauce czytania, poprawnego pisania oraz obniżonego poziomu graficznego pisma (nieprawidłowy chwyt narzędzia pisarskiego, wzmożone napięcie mięśniowe ręki piszącej, odwrotny kierunek kreślenia, nieprawidłowa postawa podczas pisania, zwolnione tempo pisania). Szybka kompensacja tych trudności ma bardzo duży wpływ na motywację dziecka do dalszej pracy, co gwarantuje osiągnięcie sukcesu.
[smartads]
Terapia psychomotoryczna jest stosowana z wielkim powodzeniem i przynosi zadziwiające efekty, zauważalne przez rodzinę i środowisko. Zostają one również stwierdzone w kontrolnym badaniu neurologicznym na zakończenie terapii, po stosunkowo krótkim czasie (3-4 miesiące). Wyjątkowo spektakularne efekty stwierdzono u dzieci z opóźnionym rozwojem mowy, również u takich, u których długotrwała terapia logopedyczna nie przynosiła zamierzonego efektu. Dlatego terapia psychomotoryczna zasługuje na popularyzację, szczególnie wśród dzieci przedszkolnych. Jeśli dziecko ma trudności na jakiejś płaszczyźnie to podstawa, na której bazuje w rozwoju następnych umiejętności będzie zaburzona, a wówczas pojawią się zaburzenia emocjonalne oraz utrudnione będzie nabywanie nowych umiejętności. Odpowiednio wczesna interwencja zapobiegałaby nieuchronnym, narastającym trudnościom.
mgr Halina Kuśnierz
Dyrektor Niepublicznego Przedszkola „Wesoła Lokomotywa”
Strony: 1 2