Poród jest zawiłym procesem, sprawiającym, że dziecko, które do tej pory rozwijało się w ciele swej matki wychodzi na świat, do samodzielnego życia. Proces ów, nie ma nic wspólnego ze spokojem, pewnością tego co będzie, przewidywalnością zdarzeń. To czas, kiedy tak naprawdę wszystko może się zdarzyć. Nie warto zatem nastawiać się na konkretny przebieg porodu i sposób zakończenia ciąży. O wszystkim i tak w ostateczności zdecyduje dziecko i organizm matki.Już od momentu uświadomienia sobie ciąży, każda rozsądna, odpowiedzialna kobieta dba o siebie i rosnące w niej dziecko. Regularnie przyjmuje witaminy, stawia się na kontrole ginekologiczne, unika wszystkiego, co mogłoby zaszkodzić. Wierzy, że w ten sposób przejdzie zdrowo i spokojnie przez okres ciąży i porodu. Zazwyczaj tak właśnie się dzieje, zdrowe, kontrolowane ciąże kończą się szczęśliwym, fizjologicznym porodem, również te, z którymi były początkowo jakieś problemy, komplikacje, zwykle mają szczęśliwe rozwiązanie.
Dla matki pierwszym symptomem
niedotlenienia okołoporodowego
jest niska ocena w skali Apgar.
Jeśli dziecko uzyska od 0-3 pkt,
mówi się o głębokim (ciężkim)
niedotlenieniu, między 4-7 pkt –
to niedotlenienie umiarkowane.
ZAZWYCZAJ i ZWYKLE… Zdarza się bowiem tak, iż pomimo dołożenia wszelkich starań ze strony przyszłych mam, nawet po tzw. książkowo przebiegających ciążach, dochodzi do patologicznych porodów. Przyczyny takich sytuacji są różne, czasem nieznane. Pomijając sytuacje, w których kobieta sama mniej lub bardziej świadomie sobie szkodzi, prowadzi ryzykowny tryb życia, stosuje różne używki (narkotyki, alkohol, nikotyna), pracuje w szkodliwych warunkach, ignoruje zalecenia lekarskie, zdarza się, że zostaje faktem komplikacji porodowych zaskoczona kobieta świadoma swojego stanu, przestrzegająca związanych z nim ograniczeń, stosująca się do zaleceń lekarza prowadzącego, dbająca o siebie i dziecko.
Bardzo często w takich wypadkach słyszy się pytanie: „dlaczego? Przecież dbałam, przyjmowałam, unikałam, starałam się…” Kobiety przeżywają szok i stres, gdy nagle podczas porodu, który początkowo nie zwiastował żadnego ryzyka – wydarza się coś, co bardzo odbiega od poukładanego planu szybkiego, bezproblemowego wydania na świat dziecka.
O porodzie przedwczesnym mówi się, gdy ma on miejsce pomiędzy 23 a 37 tygodniem ciąży, licząc od pierwszego dnia ostatniej miesiączki. Przyczyny przedwczesnego rozpoczęcia akcji porodowej są nieznane. U większości pacjentek nie da się miarodajnie określić dlaczego wystąpiły skurcze porodowe i dojrzała szyjka macicy. Poród przedwczesny wiąże się z ryzykiem śmierci okołoporodowej dziecka. Statystyki zależne są od wagi urodzeniowej. Szacuje się, że na 1000 przedwczesnych porodów dzieci o wadze 500-1000 g umiera 720, podczas gdy przy wadze 1000-2500g – 84, natomiast jeśli dziecko osiągnie wagę wyższą niż 2500 g – ryzyko jest już właściwie znikome i wynosi 3,3 zgony.
[smartads]
Można określić grupę ryzyka dla wystąpienia porodu przedwczesnego. Znajdują się w niej min. kobiety, które przebyły już co najmniej jeden przedwczesny poród, poronienie, stwierdzono u nich ciążę wielopłodową, niedokrwistość, wady w budowie macicy, przodujące łożysko, mają mniej niż 18 lub więcej niż 35 lat. Również wykonywanie wysiłkowej, fizycznej pracy, stresy, zakażenia czy ciężka sytuacja bytowa stwarzają ryzyko przedwczesnego porodu. Nie można natomiast stwierdzić, że poród przedwczesny nie dotknie kobiet spoza wymienionych grup. Duży odsetek bowiem stanowią ciężarne, których przedwczesne rozpoczęcie akcji porodowej nie ma żadnego stwierdzonego podłoża patologicznego.
Poród przedwczesny to zahamowanie klasycznych reakcji odpowiedzialnych za czynnościowy spokój macicy. Wg specjalistów – symptomem przedwczesnego porodu jest występowanie 3-12 skurczów w ciągu godziny. Przy stwierdzeniu przez lekarza ginekologa dojrzewającej szyjki macicy – każdy, nawet pojedynczy skurcz, staje się przejawem zagrażającym.
W przypadku wystąpienia zagrożenia porodem przedwczesnym – lekarz podejmuje decyzję o leczeniu przyczyn (o ile są znane), farmakologicznym podtrzymywaniu ciąży, zaleca całkowite leżenie pacjentce lub stymuluje dojrzewanie płuc płodu, by jak najbardziej przygotować organizm dziecka do ewentualnego pojawienia się na świecie.
Nieprawidłowe, czyli inne niż główkowe ułożenie płodu, diagnozowane jest najczęściej już podczas badania USG. Wyróżnia się trzy patologie ułożeniowe.
Ułożenie poprzeczne.
Wynikać może z nadruchliwości płodu, wad i mięśniaków macicy lub może mieć miejsce, gdy głowa dziecka nie może prawidłowo wstawić się do wchodu (dotyczy to kobiet o wąskiej miednicy), w ciąży wielopłodowej czy z przodującym łożyskiem.